Hrvatsko demonstriranje sile i nacizma

Hrvatsko demonstriranje sile i nacizma

4 avgusta 2013

Misa DjurkovicPiše: Miša Đurković

U ranu zoru na Petrovdan 12. jula ove godine, specijalne jedinice hrvatske policije u punoj ratnoj opremi sa dugim cevima, dok su porodice još spavale, upale su u kuće dvanaestorice Srba iz sela Trpinja, gde su Srbi većinsko stanovništvo, i brutalno ih pohapsile i odvele iz kuća. Naknadno je objavljeno da su protiv njih podignute optužnice za navodne ratne zločine, ubistva i proterivanja civilnog stanovništva kao i pripadnika hrvatske vojske, počinjene u vreme raspada Jugosalvije 1991. godine. Vrlo brzo trojica su puštena na slobodu u nedostatku dokaza dok se ostali i dalje nalaze u pritvoru.

Predsednik vodeće srpske stranke u Hrvatskoj Milorad Pupovac istog dana je ukazao da se radi o čistom namenskom zastrašivanju Srba. Svi ovi ljudi su sve vreme dostupni i policiji i tužilaštvu Hrvatske i bez problem bi se javili na poziv zvaničnih organa kao što se to dešavalo i u drugim slučajevima. Međutim ovakav postupak policije koji se dogodio tek dvanaest dana nakon zvaničnog stupanja Hrvatske u Evropsku uniju, poslao je jasnu poruku Srbima da će politika zastrašivanja, ukidanja svakakvih prava i daljih pritisaka usmerenih u pravcu iseljavanja ili pokatoličavanja, biti dodatno pojačana nakon što je Hrvatska dobila ovaj novi status i vetar u leđa.

Pre osamnaest godina uz pomoć Amerike, Nemačke i drugih zapadnih zemalja Hrvatska je u akcijama Bljesak i Oluja u svega nekoliko dana preterala više stotina hiljada Srba iz nekadašnje Srpske Krajine. Do danas se vratio veoma mali broj tih ljudi (uglavnom starije stanovništvo), a Hrvatska i dalje čini sve moguće opstrukcije kad je povratak u pitanju. Najveći problem je odbijanje da se Srbima vrati pravo na upotrebu više od 40 000 stanova u gradskim sredinama koje bi mogli da otkupe pod istim uslovima kao i drugi građani Hrvatske. Štos e tiče navodnih ratnih zločina koje su srbi počinili Hrvatska uporno odbija da obelodani konačne spiskove osumnjičenih i stalno iznalazi i izmišlja nove slučajeve čime preostale Srbe drži u stalnom strahu.

Hrvatska je nakon 1991. realizovala politiku uništavanja i proterivanja Srba koju su tokom Drugog svetskog rata vodile snage fašističke tvorevine Nezavisne države Hrvatske, čije su snage inače ratovale i u Hitlerovim pokušajima osvajanja Svjetskog Saveza. Nakon proterivanja 1995, broj Srba danas se sveo na svega 3% stanovništva, a Hrvatska ne odustaje od ideje da se ta tendencija nastavi.

U isto vreme hrvatske kompanije već više od deset godina nastavljaju ekspanziju prema području Srbije. Pre svega uz pomoć nemačkog kapitala koji direktno ili preko Evropske banke za obnovu i razvoj pomaže takve projekte, hrvatske firme su u procesu privatizacije preuzele veliki broj strateških kompanija u Srbiji preuzimajući tako čitave sektore privrede, kao i veliki deo maloprodaje. Na primer kompanija Nekse grupa za koju se tvrdi da je nezvanično u vlaništvu bivšeg hrvatskog predsednik Stepana Mesića, preuzela je kikindsku fabriku Toza Marković, nekdašnjeg evropskog lidera u proizvodnji crepova i drugih pokrivki za kuće. Pre nekoliko godina hrvatska Atlantik grupa pod kontroverznim okolnostima preuzela je slovenačku Drogu kolinsku a time i niz vodećih srpskih firmi u prehrembenoj industriji kao što su Soko Štark ili Grand kafa. Veliko je pitanje bilo odakle ovoj malo hrvatskoj kompaniji 242 miliona evra kojima je Droga kupljena.

Nedavno se desila slična trasnakcija kojom je hrvatski Agrokor Ivice Todorića, de fakto hrvatski državni projekat, kupio nekadašnji ponos slovenačke privrede kompaniju Merkator. Todorić je već u Srbiji vlasnik lanca maloprodaje Idea, a ovom transakcijom dobio je i i maloprodajne lance Merkatora i Rodića. Razmere ove kupovine su tolike da su već otvorene priče o tome da li Todorić na taj način stiče monopolski položaj u određenim sredinama.

Ako se zna da je hrvatski spoljni dug porastao na preko 44 milijarde evra i da javni dug nastavlja da raste, s pravom se postavlja pitanje odakle hrvatskim kompanijama novac za daljnju ekspanziju u regionu i posebno prema Srbiji. U isto vreme srpskim kompanijama je godinama sistematski sprečavan svaki pokušaj ulaganja ili kupovine kompanija u Hrvatskoj (takvih primera nema više od tri). U međuvremenu nova prozapadna vlast u kojoj Aleksandar Vučić stiče diktatorski položaj, na osnovu fingirane optužnice u zatvor je smestila vodećeg srpskog privatnika Miroslava Miškovića, vlasnika kompanije Delta (nastale u doba Miloševića kao srpski državni projekat).

Ovdašnje procene su da Vučić po nalogu Nemaca i ostalih zapadnih igrača nastoji da uništi velike domaće privredne subjekte kako bi njihovo tržište i poslove prepustio Hrvatima i drugim stranim kompanijama. Sve se to odvija pod maskom navodnog traženja EU da se u Srbiji obračunaju sa kriminalom i korupcijom. Novine koje su dominantno u nemačkom vlasništvu po pravilu za korupciju uvek optužuju samo srpske i ruske kompanije dok o korupcionaškom i monopolskom ponašanju hrvatskih i evropskih kompanija ćute.

KOMENTARI



Jedan komentar

  1. Dunja says:

    U novoj Jugoslaviji, koju nam uvaljuju, glavni grad je Zagreb...

Ostavite odgovor

Vaša adresa e-pošte neće biti objavljena. Neophodna polja su označena *